STRIF
Member
Eski insan tipleri ve popülasyonları bilim insanlarının ehemmiyet verdiği konulardan biri. Ekseriyetle araştırmacılar bir iskelet ya da kemik kesimi bularak bunları inceler. Akabinde kalıntının hangi çeşide ilişkin olduğunu çeşitli teknikler kullanarak keşfederler. Lakin yeni yayımlanan bir çalışmada bilim insanları bilinmeyen bir eski insanın genomunu farklı bir biçimde ortaya çıkardı. Binlerce yıldır bir mağaranın tabanının altına gömülü bir bardak çamurda genom keşfettiler.
Mağara çamurunda insan tipi keşfi
Viyana Üniversitesi ve Francis Crick Enstitüsü liderliğindeki memleketler arası bir araştırma takımı, batı Gürcistan’da yer alan Satsurblia mağiçinde çalışma yaptı. Current Biology‘de yayımladıkları dikkate paha bu yeni çalışmaya göre, 25 bin yıl önceye tarihledikleri tortular üzerinde shotgun dizilemesi yaptılar. Tahliller, mağaradaki çamurda 15 bin ila 25 bin yıllık (son buzul çağı) bir bayanın genomunun bulunduğunu gösterdi. Ayrıyeten tarih öncesi bir kurt ve bizon genomunu da dizilemeyi başardılar.
Bilim insanları daha evvel çevresel çökeltilerden genetik dizileri bulmuştu. Fakat bu yeni çalışma, yalnızca kir kullanarak tüm geçmiş ekosistemlerin evrimini bir daha yapılandırma mümkünlüğünü ortaya koyuyor. Kapsamlı dizileme ve geniş bilgi bankalarını kullanan araştırmacılar, bu DNA’nın yaklaşık 25 bin (ya da 15 bin) yıl evvel hayatış Avrasya kökenli bir bayana ilişkin olduğunu keşfetti. Aslında, günümüz Batı-Avrasya popülasyonlarına dayanan soyu tükenmiş bir insan soyunu temsil ediyor üzere görünüyor.
Araştırmacılar bunun nitekim eski DNA olduğunu doğrulamak için yakınlardaki Dzudzuana mağarasının kemik kalıntılarından elde edilen genetik gereçle karşılaştırdı. bu biçimdece genomdaki besbelli benzerlikler ortaya çıktı. Ayrıyeten bu DNA’nın yalnızca çağdaş kontaminasyon olmadığını doğruladı.
birebir vakitte, insan DNA’sı keşfedilen tek genetik gereç değildi. Daha evvel bilinmeyen ve muhtemelen soyu tükenmiş bir kurt çevresel genomunun yanı sıra günümüz popülasyonlarının bir akrabası olan Avrupa bizonu genomunu da tanımlamayı başardılar.
Etraf DNA’sı (eDNA), bir organizmadan etrafa dökülen rastgele genetik malzeme artıklarını tabir ediyor. Bu, deri, kaka, kan, mukus ve gibisi olabilir. Bu yılın başlarında yayımlanan bir çalışmada bilim insanları, eDNA’nın yalnızca yüzeylerden değil, etraftaki havadan da nasıl elde edilebileceğini gösterdi.
Mağara çamurunda insan tipi keşfi
Viyana Üniversitesi ve Francis Crick Enstitüsü liderliğindeki memleketler arası bir araştırma takımı, batı Gürcistan’da yer alan Satsurblia mağiçinde çalışma yaptı. Current Biology‘de yayımladıkları dikkate paha bu yeni çalışmaya göre, 25 bin yıl önceye tarihledikleri tortular üzerinde shotgun dizilemesi yaptılar. Tahliller, mağaradaki çamurda 15 bin ila 25 bin yıllık (son buzul çağı) bir bayanın genomunun bulunduğunu gösterdi. Ayrıyeten tarih öncesi bir kurt ve bizon genomunu da dizilemeyi başardılar.
Bilim insanları daha evvel çevresel çökeltilerden genetik dizileri bulmuştu. Fakat bu yeni çalışma, yalnızca kir kullanarak tüm geçmiş ekosistemlerin evrimini bir daha yapılandırma mümkünlüğünü ortaya koyuyor. Kapsamlı dizileme ve geniş bilgi bankalarını kullanan araştırmacılar, bu DNA’nın yaklaşık 25 bin (ya da 15 bin) yıl evvel hayatış Avrasya kökenli bir bayana ilişkin olduğunu keşfetti. Aslında, günümüz Batı-Avrasya popülasyonlarına dayanan soyu tükenmiş bir insan soyunu temsil ediyor üzere görünüyor.
Araştırmacılar bunun nitekim eski DNA olduğunu doğrulamak için yakınlardaki Dzudzuana mağarasının kemik kalıntılarından elde edilen genetik gereçle karşılaştırdı. bu biçimdece genomdaki besbelli benzerlikler ortaya çıktı. Ayrıyeten bu DNA’nın yalnızca çağdaş kontaminasyon olmadığını doğruladı.
birebir vakitte, insan DNA’sı keşfedilen tek genetik gereç değildi. Daha evvel bilinmeyen ve muhtemelen soyu tükenmiş bir kurt çevresel genomunun yanı sıra günümüz popülasyonlarının bir akrabası olan Avrupa bizonu genomunu da tanımlamayı başardılar.
Etraf DNA’sı (eDNA), bir organizmadan etrafa dökülen rastgele genetik malzeme artıklarını tabir ediyor. Bu, deri, kaka, kan, mukus ve gibisi olabilir. Bu yılın başlarında yayımlanan bir çalışmada bilim insanları, eDNA’nın yalnızca yüzeylerden değil, etraftaki havadan da nasıl elde edilebileceğini gösterdi.