STRIF
Member
Bilim insanları, COVID-19 mevt riskini artırdığını düşündükleri bir geni tespit etti. Araştırmacılar, kelam konusu genin bir kişinin şiddetli enfeksiyon geçirmesine niye olduğunu düşünüyor. Ayrıyeten bu gendeki meseleler niçiniyle, 60 yaşın altındaki beşerler için de mevt riski iki katına çıkıyor.
LZTFL1 geni, enfeksiyonlara karşı akciğer hücrelerinin düzenlenmesini sağlıyor. Fakat genin riskli bir cinsinde durum bu biçimde değil. Çünkü yeni bir çalışma, bu genin akciğerleri koronavirüs etkeni SARS-CoV-2‘den korumak için gereğince savaşmadığını gösteriyor.
COVID-19 enfeksiyonuna karşı akciğerleri gereğince korumuyor!
COVID-19’un ağır hastalık ve vefat riskini artıran gen çeşidi tartışma konusu oldu. Kelam konusu gen, Güney Asya kökenli insanların yüzde 60’ında, Avrupa kökenlilerin yüzde 15’inde, Afrika kökenlilerin yüzde 2,4’ünde ve Doğu Asya kökenli insanların yüzde 1,8’inde mevcut.
COVID-19 çalışmasının önderi Oxford Üniversitesinden genomik profesörü James Davies, bu çalışmaya ait konuştu. Live Science‘a konuşan Dr. Davies, “Bu, biraz daha yaygın genetik sinyallerden biri. Bu yüzden, COVID-19’daki en değerli genetik gaye.” dedi.
Ayrıyeten araştırma grubu, hiç bir genin bu durumu tam manasıyla açıklayamacağını da vurguladı. Bu bahiste Dr. Davies, birfazlaca faktörün rol oynadığını söylemiş oldu. Örneğin, bir kişinin hem virüse ne kadar maruz kaldığını birebir vakitte hasta olduğunda aldığı sıhhat hizmetinin kalitesini dahil edebiliriz. birebir vakitte, yaş, başka sıhhat şartları ve sosyoekonomik durum da hastalığın şiddetini etkilemekte. Bu bahiste bir örnek verecek olursak, Hindistan pek ülkü. Zira delta varyantı dalgası sırasında hastanelerde yer kalmadı ve ülkede önemli sıkıntılar yaşandı.
tıpkı vakitte, LZTFL1 geninin riskli çeşidinin kayda kıymet bir tesiri olduğunu ileri sürüyorlar. Araştırmacılar, bu genin 20 ila 60 yaş içindeki insanlarda COVID-19 riskini artırdığını belirtti. Üstelik bu yaş aralığındaki her on yaşta risk ikiye katlanıyor.
Bilim insanları, geni titizlikle inceledi
Araştırmacılar, birinci vakit içinderda genom çapında bir çalışma yürüttü. Teneffüs yetmezliği olan şiddetli COVID-19 hastası bir küme hastanın genomlarını, enfeksiyon delili olmayan yahut yavaşça semptomlarla enfeksiyon hikayesi olan bir denetim kümesinin genomlarıyla karşılaştırdılar. Takım, önemli enfeksiyonlu hastalarda, denetim kümesine göre daha yaygın olan bir dizi gen olduğunu buldu.
Tüm bu bulgularla bir arada, Oxford Üniversitesinde gen düzenlemesi profesörü olan ortak başkan Jim Hughes, bu genlerden hangisinin riski artırdığını anlamanın kolay olmadığını söylemiş oldu. Hughes, genlerdeki varyasyonların çoklukla bir blok olarak miras alındığını belirtti. Yani hangi varyasyonunu sorumlu olduğunu bulmayı zorlaştırıyor.
Genetik dizilimler bedendeki her hücrede bulunurken, yalnızca birkaç hücre tipini tesirler. Araştırmacılar, farklı bir teknikle kelam konusu gen çeşidini tespit etmeye çalıştı. Grup, bir hızlandırıcının fonksiyonu ve DNA dizisine dayanarak hücre tipi hakkında kestirim yapan bir makine tahsili kullandı.
Çalışmada araştırmacılar, kelam konusu genin akciğer hücrelerinde olduğunu gördü. Son olarak takım, delil için daha fazla araştırmaya muhtaçlık olduğunu vurguladı. Ayrıyeten takım, geçtiğimiz günlerde Nature Genetics‘te bu çalışmayı yayımladı.
LZTFL1 geni, enfeksiyonlara karşı akciğer hücrelerinin düzenlenmesini sağlıyor. Fakat genin riskli bir cinsinde durum bu biçimde değil. Çünkü yeni bir çalışma, bu genin akciğerleri koronavirüs etkeni SARS-CoV-2‘den korumak için gereğince savaşmadığını gösteriyor.
COVID-19 enfeksiyonuna karşı akciğerleri gereğince korumuyor!
COVID-19’un ağır hastalık ve vefat riskini artıran gen çeşidi tartışma konusu oldu. Kelam konusu gen, Güney Asya kökenli insanların yüzde 60’ında, Avrupa kökenlilerin yüzde 15’inde, Afrika kökenlilerin yüzde 2,4’ünde ve Doğu Asya kökenli insanların yüzde 1,8’inde mevcut.
COVID-19 çalışmasının önderi Oxford Üniversitesinden genomik profesörü James Davies, bu çalışmaya ait konuştu. Live Science‘a konuşan Dr. Davies, “Bu, biraz daha yaygın genetik sinyallerden biri. Bu yüzden, COVID-19’daki en değerli genetik gaye.” dedi.
Ayrıyeten araştırma grubu, hiç bir genin bu durumu tam manasıyla açıklayamacağını da vurguladı. Bu bahiste Dr. Davies, birfazlaca faktörün rol oynadığını söylemiş oldu. Örneğin, bir kişinin hem virüse ne kadar maruz kaldığını birebir vakitte hasta olduğunda aldığı sıhhat hizmetinin kalitesini dahil edebiliriz. birebir vakitte, yaş, başka sıhhat şartları ve sosyoekonomik durum da hastalığın şiddetini etkilemekte. Bu bahiste bir örnek verecek olursak, Hindistan pek ülkü. Zira delta varyantı dalgası sırasında hastanelerde yer kalmadı ve ülkede önemli sıkıntılar yaşandı.
tıpkı vakitte, LZTFL1 geninin riskli çeşidinin kayda kıymet bir tesiri olduğunu ileri sürüyorlar. Araştırmacılar, bu genin 20 ila 60 yaş içindeki insanlarda COVID-19 riskini artırdığını belirtti. Üstelik bu yaş aralığındaki her on yaşta risk ikiye katlanıyor.
Bilim insanları, geni titizlikle inceledi
Araştırmacılar, birinci vakit içinderda genom çapında bir çalışma yürüttü. Teneffüs yetmezliği olan şiddetli COVID-19 hastası bir küme hastanın genomlarını, enfeksiyon delili olmayan yahut yavaşça semptomlarla enfeksiyon hikayesi olan bir denetim kümesinin genomlarıyla karşılaştırdılar. Takım, önemli enfeksiyonlu hastalarda, denetim kümesine göre daha yaygın olan bir dizi gen olduğunu buldu.
Tüm bu bulgularla bir arada, Oxford Üniversitesinde gen düzenlemesi profesörü olan ortak başkan Jim Hughes, bu genlerden hangisinin riski artırdığını anlamanın kolay olmadığını söylemiş oldu. Hughes, genlerdeki varyasyonların çoklukla bir blok olarak miras alındığını belirtti. Yani hangi varyasyonunu sorumlu olduğunu bulmayı zorlaştırıyor.
Genetik dizilimler bedendeki her hücrede bulunurken, yalnızca birkaç hücre tipini tesirler. Araştırmacılar, farklı bir teknikle kelam konusu gen çeşidini tespit etmeye çalıştı. Grup, bir hızlandırıcının fonksiyonu ve DNA dizisine dayanarak hücre tipi hakkında kestirim yapan bir makine tahsili kullandı.
Çalışmada araştırmacılar, kelam konusu genin akciğer hücrelerinde olduğunu gördü. Son olarak takım, delil için daha fazla araştırmaya muhtaçlık olduğunu vurguladı. Ayrıyeten takım, geçtiğimiz günlerde Nature Genetics‘te bu çalışmayı yayımladı.