STRIF
Member
Birleşmiş Milletler Hükûmetlerarası İklim Değişikliği Paneli (IPCC) yeni raporunu yayımladı. Panelin 2014’ten bu yana yayımladığı birinci büyük bilimsel değerlendirmesi, global ısınmanın korkulandan daha süratli yayıldığını gösteriyor. Ayrıyeten rapor, krizin neredeyse büsbütün insanlığın kabahati olduğunu açıkça gösteriyor. İşte raporda dikkat çeken kimi gerçekler…
Doğal iklim müttefiklerimiz zayıflıyor
Yaklaşık 1960’tan beri ormanlar, toprak ve okyanuslar, insanlığın atmosfere saldığı tüm CO2‘nin (karbondioksit) yüzde 56’sını emiyor. Bu emisyonlar yarı yarıya artmış olsa bile. Tabiatın yardımı olmasaydı, Dünya esasen hayli daha sıcak ve canlı hayatı için daha makûs bir yer olurdu.
tıpkı vakitte, global ısınmaya karşı mücadelemizdeki bu müttefikler (karbon yutakları) doyma belirtileri gösteriyor. Emdikleri insan kaynaklı karbon yüzdesi, yüzyıl ilerledikçe muhtemelen düşecek.
Rapor, insan kaynaklı global ısınmanın sıcak hava dalgası, kasırga yahut orman yangını üzere makul çok hava olaylarını artırdığını açıklıyor.
Örneğin, birkaç hafta ortasında bilim insanları, Haziran ayında British Columbia‘yı harap eden rekor kıran sıcak hava dalgasının iklim değişikliğinin tesiri olmadan “neredeyse imkansız” olacağını belirledi. Daha genel olarak, 2021 IPCC raporu, evvelkinden çok daha fazla inançlı bulgu içeriyor.
Global okyanuslar 1900’den bu yana yaklaşık 20 santimetre yükseldi. Artış oranı son on yılda neredeyse üç katına çıktı. Antarktika ve bilhassa Grönland‘ın doruğunda parçalanan ve eriyen buz katmanları, ana itici güç olarak buzul erimesinin yerini aldı.
Global ısınma 2 °C ile sonlandırılırsa, okyanus filigranı 21. yüzyılda yaklaşık yarım metre yükselecektir. 2300 yılına kadar yaklaşık iki metreye yükselmeye devam edecek. Bu, 2019’da IPCC’nin iddia ettiğinin iki katı.
İklim değişikliği uğraşında yeni düşman
Rapor, CO2′den daha sonra en kıymetli ikinci sera gazı olan metan (CH4) hakkında her zamankinden daha fazla bilgi içeriyor. Emisyonların durdurulamamasının Paris İklim Mutabakatı maksatlarını baltalayabileceği konusunda uyarıyorlar.
İnsan kaynaklı kaynaklar kabaca bir tarafta doğal gaz üretimi, kömür madenciliği ve çöplüklerden kaynaklanan sızıntılar ve başka tarafta hayvancılık ve gübre sürece içinde bölüştürüldü. CH4, atmosferde CO2 kadar uzun bir süre kalır. Fakat ısıyı tutmada epeyce daha verimli. CH4 düzeyleri en az 800.000 yıldaki en yüksek düzeylerinde.
Raporda araştırmacılar, ele aldıkları beş sera gazı emisyonu senaryosunun hepsinde, Dünya’nın ortalama yüzey sıcaklığının 2030 civarında sanayi öncesi düzeylerin 1,5 yahut 1,6 santigrat derece üzerine çıkacağını kestirim ediyor. Bu, IPCC’nin 2018 iddialarından tam on yıl evvel sıcaklığın artacağı manasına geliyor.
Yüzyılın ortalarına gelindiğinde, 1.5 °C eşiği aşılmış olacak. Buna rağmen, her şeyi hakikat yaparsak global sıcaklıklar, 1,5 °C amacını aştıktan daha sonra 2100 yılına kadar 1,4 °C’ye düşecek.
Doğal iklim müttefiklerimiz zayıflıyor
Yaklaşık 1960’tan beri ormanlar, toprak ve okyanuslar, insanlığın atmosfere saldığı tüm CO2‘nin (karbondioksit) yüzde 56’sını emiyor. Bu emisyonlar yarı yarıya artmış olsa bile. Tabiatın yardımı olmasaydı, Dünya esasen hayli daha sıcak ve canlı hayatı için daha makûs bir yer olurdu.
tıpkı vakitte, global ısınmaya karşı mücadelemizdeki bu müttefikler (karbon yutakları) doyma belirtileri gösteriyor. Emdikleri insan kaynaklı karbon yüzdesi, yüzyıl ilerledikçe muhtemelen düşecek.
Rapor, insan kaynaklı global ısınmanın sıcak hava dalgası, kasırga yahut orman yangını üzere makul çok hava olaylarını artırdığını açıklıyor.
Örneğin, birkaç hafta ortasında bilim insanları, Haziran ayında British Columbia‘yı harap eden rekor kıran sıcak hava dalgasının iklim değişikliğinin tesiri olmadan “neredeyse imkansız” olacağını belirledi. Daha genel olarak, 2021 IPCC raporu, evvelkinden çok daha fazla inançlı bulgu içeriyor.
Global okyanuslar 1900’den bu yana yaklaşık 20 santimetre yükseldi. Artış oranı son on yılda neredeyse üç katına çıktı. Antarktika ve bilhassa Grönland‘ın doruğunda parçalanan ve eriyen buz katmanları, ana itici güç olarak buzul erimesinin yerini aldı.
Global ısınma 2 °C ile sonlandırılırsa, okyanus filigranı 21. yüzyılda yaklaşık yarım metre yükselecektir. 2300 yılına kadar yaklaşık iki metreye yükselmeye devam edecek. Bu, 2019’da IPCC’nin iddia ettiğinin iki katı.
İklim değişikliği uğraşında yeni düşman
Rapor, CO2′den daha sonra en kıymetli ikinci sera gazı olan metan (CH4) hakkında her zamankinden daha fazla bilgi içeriyor. Emisyonların durdurulamamasının Paris İklim Mutabakatı maksatlarını baltalayabileceği konusunda uyarıyorlar.
İnsan kaynaklı kaynaklar kabaca bir tarafta doğal gaz üretimi, kömür madenciliği ve çöplüklerden kaynaklanan sızıntılar ve başka tarafta hayvancılık ve gübre sürece içinde bölüştürüldü. CH4, atmosferde CO2 kadar uzun bir süre kalır. Fakat ısıyı tutmada epeyce daha verimli. CH4 düzeyleri en az 800.000 yıldaki en yüksek düzeylerinde.
Raporda araştırmacılar, ele aldıkları beş sera gazı emisyonu senaryosunun hepsinde, Dünya’nın ortalama yüzey sıcaklığının 2030 civarında sanayi öncesi düzeylerin 1,5 yahut 1,6 santigrat derece üzerine çıkacağını kestirim ediyor. Bu, IPCC’nin 2018 iddialarından tam on yıl evvel sıcaklığın artacağı manasına geliyor.
Yüzyılın ortalarına gelindiğinde, 1.5 °C eşiği aşılmış olacak. Buna rağmen, her şeyi hakikat yaparsak global sıcaklıklar, 1,5 °C amacını aştıktan daha sonra 2100 yılına kadar 1,4 °C’ye düşecek.