Yeni Delhi:
Yıl 1976'ydı. Hindistan, saygısız ama hassasiyetleri yerinde olan yeni bir sinema türüne ısınıyordu. Filmlerde sessiz devrimin tohumlarını eken 42 yaşındaki yönetmen Shyam Benegal, Ankur birkaç yıl önce büyük uluslararası anını yaşadı. Benegal Cannes'daydı. Film festivali, bir L'Oreal moda geçit töreni değil, gerçek bir mavi film festivaliydi.
NişantShyam Benegal'in yönettiği film Cannes'da yarışmaya katıldı. Film festivale gönderildiğinde yanında NDFC'den (Ulusal Film Geliştirme Kurumu) birkaç poster de vardı.
Posterler Cannes'a hiç ulaşmadı. Yönetmen ve onun iki ince, esmer başrol oyuncusu bunu yaptı.
Kimse bu Kızılderili üçlüsünün kim olduğunu ya da evlerinden kilometrelerce uzakta Fransız Rivierası'nda ne yaptıklarını bilmiyordu. Ancak o sabah Cannes'da Smita Patil ve Shabana Azmi en güzel 'Güney Hindistan sarileri' ile sahilde yürüyüş yaptıklarında sinema dünyası bunu fark etti. Desis gelmişti.
Shabana Azmi daha sonra yazar Maithili Rao'ya şunları söyledi: “Paramızın olmadığı ve herkesin gösterişli partiler verdiği bir yerde, Shyam bu eşsiz fikri ortaya attı. Şöyle dedi: 'İkinizi de istiyorum [Azmi and Patil] en güzel Güney Hindistan sarilerinizi giymeniz ve sabah sekizden itibaren gezinti yolunda yürümeniz.' Biz de herkesin plaj kıyafeti giydiği yerde ipek sarilerimizle geçit töreni yapıyorduk! Öyle bir manzaraydık ki! Biri bize baktığında onu yakalayıp 'Falan saatte gösterimimiz var lütfen gelin' derdik. Biz kendi yürüyen reklamlarımızdık ve tiyatroya çok sayıda insanı çektik. Smita ve benim dikkat çekebilmemizin tek yolu buydu. Filmi tanıtmak için kesinlikle paramız yoktu!” (Smita Patil: Kısa Bir Akkorluk, HarperCollins 2015)
Benegal'in bu fikri Shabana ve Smita'ya yönelttiğinde, Shabana ve Smita'nın söyleyecek söz bulamaması şaşırtıcı değil. Benegal'in bahsettiği ipek sarilerden yoktu onda!
Böylece yönetmenin tüy sorununa başka bir çözümü daha vardı. Tanınmış eleştirmen, film programcısı ve yayıncı Uma Da Cunha'ya gitmesini önerdi.
O Shyam Benegal'dı.
Adman Benegal'in reklamcılık zekası benzersizdi. Elbette uzun yıllar boyunca bir reklam ajansı için metin yazmıştı. ankur Filmler zihninde şekillendi.
1973 yılında ilk uzun metrajlı filmiyle sahneye çıktı. Ankur, aktörler Shabana Azmi ve Anant Nag'i dünyaya tanıtan film. Ardından gelen üç film Ankur – Nişant (1975), Manthan (1976), vb. Bhumika (1977) – Hint film yapımında yeni bir dönemin başlangıcını müjdeliyor. Hindistan'da Yeni Sinemanın doğuşuydu.
Yetmişli yıllarda Benegal, Hint filmlerine birçok oyuncu-yıldız verdi. Shabana Azmi, Smita Patil, Naseeruddin Shah, Kulbhushan Kharbanda, Om Puri, Mohan Agashe, Neena Gupta Benegal okulunun en önde gelen isimleridir.
Benegal'in filmlerindeki çalışma koşulları ideal değildi. Gösterişli minibüslerin lüksleri ya da beş yıldızlı lüks oteller yoktu. Bir Benegal filminde herkes her şeyi yaptı; ışıkları taşımak, yemek servisi yapmak, kurguyu denetlemek, gerektiğinde (veya gerekmediğinde) müdahale etmek. Ne yıldızlık öfke nöbetleri ne de ulaşılamayan aktörler vardı. Fikir, tüm bu oyuncuların inandığı bir filmin parçası olmaktı.
Shyam Benegal'le çalışmak aynı zamanda hiçbir oyuncunun büyük ya da küçük olmaması anlamına da geliyordu. Bunlar, bu yeni dünya düzenindeki kimlerin uzun ve kısa roller oynadığı, hatta küçük rollerin bile hiç yorulmadan oynadığı topluluk filmleriydi. Bu filmlerde çalışan aktörler bunu çoğunlukla ücretsiz yapıyordu. En iyi ihtimalle çok az bir ücret. Benegal'le çalıştılar çünkü onunla çalışmak istiyorlardı. Bu bir inanç eylemiydi ve hepsi ilk önce bu işe atladılar.
Benegal, Shabana Azmi'yi Smita Patil ile karşı karşıya getirdiğinde Nişantne yaptığını biliyordu. Nişantyani Gecenin Sonu, kadın başrolleriyle tanındı. Shabana daha fazla gösterim süresi elde etti ve senaryo büyük ölçüde onun lehine oldu. Shyam Benegal adına filmde yer alan Smita için bu hiçbir zaman bir sorun gibi görünmedi. Aynı zamanda onun ilk uzun metrajlı filmiydi.
Nishant'ın Cannes'daki ilk gün, iki filmlik eski bir yönetmenin ve iki yeni oyuncunun yönetimi altındaydı. Smita Patil ve Naseeruddin Shah ilk kez sahneye çıktılar. Nişant. Oyuncu kadrosunun geri kalanı baş döndürücü bir oyuncu listesi içeriyordu: Shabana Azmi, Girish Karnad, Amrish Puri, Mohan Agashe, Anant Nag, Kulbhushan Kharbanda, Sadhu Meher!
Nişant 1976 Cannes'da Altın Palmiye'ye aday gösterildi ve ülkesine döndüğünde Hintçe En İyi Uzun Metrajlı Film Ulusal Film Ödülü'nü kazandı.
Cesur yeni bir film yapımı dünyasının yolunu açan kişi Shyam Benegal'di. Gecenin Sonu, Hint sinemasında yeni bir şafak vakti.
Yıl 1976'ydı. Hindistan, saygısız ama hassasiyetleri yerinde olan yeni bir sinema türüne ısınıyordu. Filmlerde sessiz devrimin tohumlarını eken 42 yaşındaki yönetmen Shyam Benegal, Ankur birkaç yıl önce büyük uluslararası anını yaşadı. Benegal Cannes'daydı. Film festivali, bir L'Oreal moda geçit töreni değil, gerçek bir mavi film festivaliydi.
NişantShyam Benegal'in yönettiği film Cannes'da yarışmaya katıldı. Film festivale gönderildiğinde yanında NDFC'den (Ulusal Film Geliştirme Kurumu) birkaç poster de vardı.
Posterler Cannes'a hiç ulaşmadı. Yönetmen ve onun iki ince, esmer başrol oyuncusu bunu yaptı.
Kimse bu Kızılderili üçlüsünün kim olduğunu ya da evlerinden kilometrelerce uzakta Fransız Rivierası'nda ne yaptıklarını bilmiyordu. Ancak o sabah Cannes'da Smita Patil ve Shabana Azmi en güzel 'Güney Hindistan sarileri' ile sahilde yürüyüş yaptıklarında sinema dünyası bunu fark etti. Desis gelmişti.
Shabana Azmi daha sonra yazar Maithili Rao'ya şunları söyledi: “Paramızın olmadığı ve herkesin gösterişli partiler verdiği bir yerde, Shyam bu eşsiz fikri ortaya attı. Şöyle dedi: 'İkinizi de istiyorum [Azmi and Patil] en güzel Güney Hindistan sarilerinizi giymeniz ve sabah sekizden itibaren gezinti yolunda yürümeniz.' Biz de herkesin plaj kıyafeti giydiği yerde ipek sarilerimizle geçit töreni yapıyorduk! Öyle bir manzaraydık ki! Biri bize baktığında onu yakalayıp 'Falan saatte gösterimimiz var lütfen gelin' derdik. Biz kendi yürüyen reklamlarımızdık ve tiyatroya çok sayıda insanı çektik. Smita ve benim dikkat çekebilmemizin tek yolu buydu. Filmi tanıtmak için kesinlikle paramız yoktu!” (Smita Patil: Kısa Bir Akkorluk, HarperCollins 2015)
Benegal'in bu fikri Shabana ve Smita'ya yönelttiğinde, Shabana ve Smita'nın söyleyecek söz bulamaması şaşırtıcı değil. Benegal'in bahsettiği ipek sarilerden yoktu onda!
Böylece yönetmenin tüy sorununa başka bir çözümü daha vardı. Tanınmış eleştirmen, film programcısı ve yayıncı Uma Da Cunha'ya gitmesini önerdi.
O Shyam Benegal'dı.
Adman Benegal'in reklamcılık zekası benzersizdi. Elbette uzun yıllar boyunca bir reklam ajansı için metin yazmıştı. ankur Filmler zihninde şekillendi.
1973 yılında ilk uzun metrajlı filmiyle sahneye çıktı. Ankur, aktörler Shabana Azmi ve Anant Nag'i dünyaya tanıtan film. Ardından gelen üç film Ankur – Nişant (1975), Manthan (1976), vb. Bhumika (1977) – Hint film yapımında yeni bir dönemin başlangıcını müjdeliyor. Hindistan'da Yeni Sinemanın doğuşuydu.
Yetmişli yıllarda Benegal, Hint filmlerine birçok oyuncu-yıldız verdi. Shabana Azmi, Smita Patil, Naseeruddin Shah, Kulbhushan Kharbanda, Om Puri, Mohan Agashe, Neena Gupta Benegal okulunun en önde gelen isimleridir.
Benegal'in filmlerindeki çalışma koşulları ideal değildi. Gösterişli minibüslerin lüksleri ya da beş yıldızlı lüks oteller yoktu. Bir Benegal filminde herkes her şeyi yaptı; ışıkları taşımak, yemek servisi yapmak, kurguyu denetlemek, gerektiğinde (veya gerekmediğinde) müdahale etmek. Ne yıldızlık öfke nöbetleri ne de ulaşılamayan aktörler vardı. Fikir, tüm bu oyuncuların inandığı bir filmin parçası olmaktı.
Shyam Benegal'le çalışmak aynı zamanda hiçbir oyuncunun büyük ya da küçük olmaması anlamına da geliyordu. Bunlar, bu yeni dünya düzenindeki kimlerin uzun ve kısa roller oynadığı, hatta küçük rollerin bile hiç yorulmadan oynadığı topluluk filmleriydi. Bu filmlerde çalışan aktörler bunu çoğunlukla ücretsiz yapıyordu. En iyi ihtimalle çok az bir ücret. Benegal'le çalıştılar çünkü onunla çalışmak istiyorlardı. Bu bir inanç eylemiydi ve hepsi ilk önce bu işe atladılar.
Benegal, Shabana Azmi'yi Smita Patil ile karşı karşıya getirdiğinde Nişantne yaptığını biliyordu. Nişantyani Gecenin Sonu, kadın başrolleriyle tanındı. Shabana daha fazla gösterim süresi elde etti ve senaryo büyük ölçüde onun lehine oldu. Shyam Benegal adına filmde yer alan Smita için bu hiçbir zaman bir sorun gibi görünmedi. Aynı zamanda onun ilk uzun metrajlı filmiydi.
Nishant'ın Cannes'daki ilk gün, iki filmlik eski bir yönetmenin ve iki yeni oyuncunun yönetimi altındaydı. Smita Patil ve Naseeruddin Shah ilk kez sahneye çıktılar. Nişant. Oyuncu kadrosunun geri kalanı baş döndürücü bir oyuncu listesi içeriyordu: Shabana Azmi, Girish Karnad, Amrish Puri, Mohan Agashe, Anant Nag, Kulbhushan Kharbanda, Sadhu Meher!
Nişant 1976 Cannes'da Altın Palmiye'ye aday gösterildi ve ülkesine döndüğünde Hintçe En İyi Uzun Metrajlı Film Ulusal Film Ödülü'nü kazandı.
Cesur yeni bir film yapımı dünyasının yolunu açan kişi Shyam Benegal'di. Gecenin Sonu, Hint sinemasında yeni bir şafak vakti.