Direktör Jean-Luc Godard ömrünü kaybetti Fransız Yeni Dalgası’nın (Nouvelle Vague) en tesirli isimlerinden Jean-Luc Godard, “Breathless”, “Contempt”, “Pierrot le Fou”, “Masculin Feminin” üzere sinemaların yer aldığı uzun soluklu sinema macerasının akabinde, 2021 yılında yaptığı açıklmasında direktörlük seyahatinin sonuna yaklaştığını açıklamıştı.
IndieWire’ın haberine göre sanal olarak düzenlenen Kerala Milletlerarası Sinema Şenliği için gerçekleştirilen 85 dakikalık söyleşide Godard, son iki projesinin akabinde direktörlükten emekli olacağını doğrulamıştı.
Ünlü direktörün halihazırda geliştirme evresinde olan iki senaryosu bulunuyor. 90 yaşındaki Godard planlarına dair şu sözleri kullanmıştı:
“İki senaryo yazarak sinema hayatımı, evet direktörlük ömrümü noktalayacağım. daha sonra, ‘Hoşçakal sinema’ diyeceğim.”
Yeni Dalga akımı ortasında Godard’ın yanı sıra François Truffaut, Jacques Rivette, Eric Rohmer ve Claude Chabrol üzere isimler de sayılabilir. Godard en son 2018’de Cannes Sinema Şenliği’nde “The Image Book” sinemasının gösterimini yapmıştı.
Daha evvel yaptığı diğer bir açıklamada koronavirüs pandemisinin çalışmalarına tesirinden bahseden direktör şu sözleri kullanmıştı:
“Etkisi olacak lakin direkt değil. Virüs hakkında kesinlikle bir yahut iki defa konuşulmalı. birlikteinde getirdiği her şeyle bir arada virüs bir irtibat biçimidir. Bu onun yüzünden öleceğimiz manasına gelmese de onunla pek de âlâ yaşayamayabiliriz.”
JEAN-LUC GODARD KİMDİR?
1930 yılında İsviçre kökenli Fransız orta sınıf bir ailenin çocuğu olarak Paris’te doğdu. Babası kendine ilişkin bir kliniği olan bir hekim, annesi ise İsviçre’nin tanınmış bankacı ailelerinden birisinin kızıydı. II. Dünya Savaşı sırasında İsviçre’de yaşadı, 1940’ların sonuna gerçek ailesi boşanınca Godard etnoloji (budunbilim) okumak için 1949 yılında Sorbonne Üniversitesine girdi. Bu vakit dilimi boyunca Cineclub ve Cinemateque e katıldı. Godard Yeni Dalga Akımı’nı alevlendiren insan olarak bilinen Andre Bazin ile burada tanıştı.
YENİ DALGA
“Nouvelle Vague” (Yeni Dalga), klasik Fransa sinema trendinden farklı bir sinema biçimini kullanan, belirli bir fikir üzerinde birleşip buna bakılırsa sinema çeken genç bir direktör kümesinin oluşturduğu bir akımdır. Yeni Dalga ortasında sayılabilecek direktörler Jean-Luc Godard, François Truffaut, Jacques Rivette, Eric Rohmer ve Claude Chabrol’dür. 1959 yılında eşzamanlı olarak çektikleri sinemalarda verdikleri bildiri birebirdir: “Herkes sinema direktörü olabilir.”
Godard, Erich Rohmer ve Jacques Rivette ile “Cahiers du Cinéma”‘yı çıkardı, bununla birlikte sinema ile ilgili makaleler de yazmaya başladı. Bir iki kısa sinema denemesinin akabinde 1960 yılında birinci uzun metrajlı sineması Serseri Aşıklar’ın (A Bout de Souffle) çekimini tamamladı.
SİNEMA SERÜVENİ
Serseri Aşıklar (1960), Haftasonu (1967), Bir Artı Bir (1968) bu devrin eserleridir. bu vakitte Godard deher neysel çalışmalar yapmış, o günlerin önde gelen felsefi görüşlerine bilhassa varoluşçuluk üzerine inşa edilmiş sinema tezlerini göz önüne almıştır. Tüm bu deneyler (mesela bir daha tanımlanan senaristlik, Bertolt Brecht teorisinin sinematik uygulanması, klâsik montaj biçiminin reddedilmesi, kamera ve ses sisteminin deher neysel olarak farklı biçimlerde kullanılması) çağdaş sinemanın olasılıklarını genişletmiştir. Godard, bu vakitte sinemalarında bağlantı kopukluğu ortasındaki çağdaş insanın farklı hayat biçimlerini, akıldışı toplumsal sistemleri, politik tartışma ve olayları husus almıştır.
Godard o periyotta yükselen Maoculuk’tan etkilenmiş, burjuva sinema sistemi için sinema yapmayı reddetmiştir. Godard, periyodun Maoist öğrenci başkanlarından Jean-Pierre Gorin ile Dziga Vertov Grup’u kurarak, Gorin ile birlikte o periyottaki siyasal görüşlerinin çerçevesini çizen bir dizi sinema çekmiştir. Bu periyot ‘Dziga Vertov Stage’ olarak isimlendirilir ve 1969 imali Le Gai Savoir ile 1972 üretimi Tout Va Bien sinemaları içindeki vakti içine alır. Küme ismini, sınıf çatışmasını tahlil eden ve montajı devrimci bir halde kullanmaya çalışan ünlü Rus direktör Dziga Vertov’dan almaktadır.
daha sonraki periyotta, Godard kendisini çağdaş dünyadan ayırıp, Grenoble isimli küçük bir kente yerleşti ve “Eşsiz bir politik sinemanın yalnızca kendi ailesine göstereceği bir sinema olacağı” inancı ile görüntü çalışmalarına odaklandı. Bu devir, Anne-Marie Miéville ile subjektif görüntü çalışmaları yaptığı görüntü yapım stüdyosu’SonImage Sinema Company’ ismine ithafen ‘SonImage Dönemi’ olarak isimlendirilmektedir. Godard dikkatini görüntü yoluyla birfazlaca beşerle yaygın irtibat kurma imkânına verdi ve politik ideolojiden çok genel olayları ve insanların tecridini işledi.
SON ÇALIŞMALARI
1979 yılında Godard ticari sinema dünyasına tekrar geri dönmüştür. bu vakitte çektiği sinemaların karakteristik özellikleri içinde bir uygunluk ve ortak hissede bulmak kolay değildir. Godard bu vakitte yeni bir felsefik yaklaşımla farklı sinematik deneyler yapmaya, insan varoluşunun ve kimi vakit de dinî duyumun en derinlerine inmeye çabalamıştır.
FİLMOGRAFİ
Opération ‘Béton’ (1954)
Une femme coquette (1955)
Charlotte et Véronique, ou Tous les garçons s’appellent Patrick (1959)
Serseri Aşıklar (A Bout de Souffle), 1960
Küçük Asker (Le Petit Soldat), 1960
Kadın Bayandır (Une femme est une femme), 1961
yaşamını Yaşamak (Vivre sa Vie), 1962
Jandarmalar (Les Carabiniers), 1963
Nefret (Le Mépris), 1963
Çete (Bande a Part), 1964
Evli Bir Bayan (Une Femme Mariée), 1964
Alphaville, 1965
Çılgın Pierrot (Pierrot le Fou),1965
Erkek Dişi (Masculin Féminin), 1966
Amerikan Malı (Made in USA), 1966
Onun Hakkında Bildiğim İki Üç Şey (Deux ou trois choses que je sais d’elle), 1967
POLİTİK PERİYOT FİLMLERİ
Çinli Kız (La Chinoise), 1967
Haftasonu (Weekend), 1967
Şen Bilgi (Le Gai Savoir), 1968
Diğerleri Üzere Bir Sinema (Une Sinema Comme les Autres), 1968
Bir Artı Bir (One Plus One), 1968
Bir Amerikan Sineması (One Amerikan Move), 1968
İngiliz Sesleri (British Sounds), 1969
Pravda, 1969
Doğu Rüzgarları (Vents d’Est), 1969
İtalya’daki Uğraşlar (Luttes en Italie), 1969
Zafere Kadar (Jusqu’a la Vitoire), 1970
Vladimir ve Rosa (Vladimir et Rosa), 1971
Her şey Yolunda (Tout va bien), 1972
Jane’e Mektup (Letter to Jane), 1972
Détective (Dedektif), 1984
Soigne ta Droite (Sağını Kolla),1987
Nouvelle Vague (Yeni Dalga), 1990
For Ever Mozart (Daima Mozart), 1996
Eloge de l’Amour (Aşka Övgü), 2001
FİLMİN İÇİNDE VİDEO
Burada ve Her yerde (Ici et Ailleurs), 1974
İki Numara (Numéro Deux), 1975
Nasıl Gidiyor? (Comment Ça Va?), 1976
TELEVİZYON
Altı Defa İki: Bağlantı Üzerine ve Altına(Six Fois Deux: Sur et Sous la Communication), 1976
Dere Zirve Fransa/İki Çocuk (France Tour Détour/Deux Enfants), 1977-1978
SENARYO, EL YAZMALARI, DENEMELER…
Kaçan Kurtulur – Hayat (Sauve Qui Peut – La Vie), 1979
Çile (Passion), 1982
Adı Carmen (Prenom Carmen), 1982
Selam Meryem (Je Vous Salue Marie), 1983
Filmden daha sonra video
Çile Sinemasının Senaryosu (Scénario du Sinema Passion), 1982
Freddy Bauche’a Mektup (Lettre a Freddy Bauche), 1982
Film yerine video
Grandeur et Décadence d’un Petit Commerce de Cinéma, 1986
Meetin’ WA, 1987
King Lear, 1987
FİLM, SİNEMA, İMAJLAR ÜZERİNE
Soft and Hard: Conversation Between Two Friends on a Hard Subject, 1986
Puissance de la parole, 1988
On s’est tous défilé, 1988
Histoire(s) du cinéma, 1988
Le Rapport Darty, 1989
L’Enfance de l’Art (How Are The Kids), 1990
IndieWire’ın haberine göre sanal olarak düzenlenen Kerala Milletlerarası Sinema Şenliği için gerçekleştirilen 85 dakikalık söyleşide Godard, son iki projesinin akabinde direktörlükten emekli olacağını doğrulamıştı.
Ünlü direktörün halihazırda geliştirme evresinde olan iki senaryosu bulunuyor. 90 yaşındaki Godard planlarına dair şu sözleri kullanmıştı:
“İki senaryo yazarak sinema hayatımı, evet direktörlük ömrümü noktalayacağım. daha sonra, ‘Hoşçakal sinema’ diyeceğim.”
Yeni Dalga akımı ortasında Godard’ın yanı sıra François Truffaut, Jacques Rivette, Eric Rohmer ve Claude Chabrol üzere isimler de sayılabilir. Godard en son 2018’de Cannes Sinema Şenliği’nde “The Image Book” sinemasının gösterimini yapmıştı.
Daha evvel yaptığı diğer bir açıklamada koronavirüs pandemisinin çalışmalarına tesirinden bahseden direktör şu sözleri kullanmıştı:
“Etkisi olacak lakin direkt değil. Virüs hakkında kesinlikle bir yahut iki defa konuşulmalı. birlikteinde getirdiği her şeyle bir arada virüs bir irtibat biçimidir. Bu onun yüzünden öleceğimiz manasına gelmese de onunla pek de âlâ yaşayamayabiliriz.”
JEAN-LUC GODARD KİMDİR?
1930 yılında İsviçre kökenli Fransız orta sınıf bir ailenin çocuğu olarak Paris’te doğdu. Babası kendine ilişkin bir kliniği olan bir hekim, annesi ise İsviçre’nin tanınmış bankacı ailelerinden birisinin kızıydı. II. Dünya Savaşı sırasında İsviçre’de yaşadı, 1940’ların sonuna gerçek ailesi boşanınca Godard etnoloji (budunbilim) okumak için 1949 yılında Sorbonne Üniversitesine girdi. Bu vakit dilimi boyunca Cineclub ve Cinemateque e katıldı. Godard Yeni Dalga Akımı’nı alevlendiren insan olarak bilinen Andre Bazin ile burada tanıştı.
YENİ DALGA
“Nouvelle Vague” (Yeni Dalga), klasik Fransa sinema trendinden farklı bir sinema biçimini kullanan, belirli bir fikir üzerinde birleşip buna bakılırsa sinema çeken genç bir direktör kümesinin oluşturduğu bir akımdır. Yeni Dalga ortasında sayılabilecek direktörler Jean-Luc Godard, François Truffaut, Jacques Rivette, Eric Rohmer ve Claude Chabrol’dür. 1959 yılında eşzamanlı olarak çektikleri sinemalarda verdikleri bildiri birebirdir: “Herkes sinema direktörü olabilir.”
Godard, Erich Rohmer ve Jacques Rivette ile “Cahiers du Cinéma”‘yı çıkardı, bununla birlikte sinema ile ilgili makaleler de yazmaya başladı. Bir iki kısa sinema denemesinin akabinde 1960 yılında birinci uzun metrajlı sineması Serseri Aşıklar’ın (A Bout de Souffle) çekimini tamamladı.
SİNEMA SERÜVENİ
Serseri Aşıklar (1960), Haftasonu (1967), Bir Artı Bir (1968) bu devrin eserleridir. bu vakitte Godard deher neysel çalışmalar yapmış, o günlerin önde gelen felsefi görüşlerine bilhassa varoluşçuluk üzerine inşa edilmiş sinema tezlerini göz önüne almıştır. Tüm bu deneyler (mesela bir daha tanımlanan senaristlik, Bertolt Brecht teorisinin sinematik uygulanması, klâsik montaj biçiminin reddedilmesi, kamera ve ses sisteminin deher neysel olarak farklı biçimlerde kullanılması) çağdaş sinemanın olasılıklarını genişletmiştir. Godard, bu vakitte sinemalarında bağlantı kopukluğu ortasındaki çağdaş insanın farklı hayat biçimlerini, akıldışı toplumsal sistemleri, politik tartışma ve olayları husus almıştır.
Godard o periyotta yükselen Maoculuk’tan etkilenmiş, burjuva sinema sistemi için sinema yapmayı reddetmiştir. Godard, periyodun Maoist öğrenci başkanlarından Jean-Pierre Gorin ile Dziga Vertov Grup’u kurarak, Gorin ile birlikte o periyottaki siyasal görüşlerinin çerçevesini çizen bir dizi sinema çekmiştir. Bu periyot ‘Dziga Vertov Stage’ olarak isimlendirilir ve 1969 imali Le Gai Savoir ile 1972 üretimi Tout Va Bien sinemaları içindeki vakti içine alır. Küme ismini, sınıf çatışmasını tahlil eden ve montajı devrimci bir halde kullanmaya çalışan ünlü Rus direktör Dziga Vertov’dan almaktadır.
daha sonraki periyotta, Godard kendisini çağdaş dünyadan ayırıp, Grenoble isimli küçük bir kente yerleşti ve “Eşsiz bir politik sinemanın yalnızca kendi ailesine göstereceği bir sinema olacağı” inancı ile görüntü çalışmalarına odaklandı. Bu devir, Anne-Marie Miéville ile subjektif görüntü çalışmaları yaptığı görüntü yapım stüdyosu’SonImage Sinema Company’ ismine ithafen ‘SonImage Dönemi’ olarak isimlendirilmektedir. Godard dikkatini görüntü yoluyla birfazlaca beşerle yaygın irtibat kurma imkânına verdi ve politik ideolojiden çok genel olayları ve insanların tecridini işledi.
SON ÇALIŞMALARI
1979 yılında Godard ticari sinema dünyasına tekrar geri dönmüştür. bu vakitte çektiği sinemaların karakteristik özellikleri içinde bir uygunluk ve ortak hissede bulmak kolay değildir. Godard bu vakitte yeni bir felsefik yaklaşımla farklı sinematik deneyler yapmaya, insan varoluşunun ve kimi vakit de dinî duyumun en derinlerine inmeye çabalamıştır.
FİLMOGRAFİ
Opération ‘Béton’ (1954)
Une femme coquette (1955)
Charlotte et Véronique, ou Tous les garçons s’appellent Patrick (1959)
Serseri Aşıklar (A Bout de Souffle), 1960
Küçük Asker (Le Petit Soldat), 1960
Kadın Bayandır (Une femme est une femme), 1961
yaşamını Yaşamak (Vivre sa Vie), 1962
Jandarmalar (Les Carabiniers), 1963
Nefret (Le Mépris), 1963
Çete (Bande a Part), 1964
Evli Bir Bayan (Une Femme Mariée), 1964
Alphaville, 1965
Çılgın Pierrot (Pierrot le Fou),1965
Erkek Dişi (Masculin Féminin), 1966
Amerikan Malı (Made in USA), 1966
Onun Hakkında Bildiğim İki Üç Şey (Deux ou trois choses que je sais d’elle), 1967
POLİTİK PERİYOT FİLMLERİ
Çinli Kız (La Chinoise), 1967
Haftasonu (Weekend), 1967
Şen Bilgi (Le Gai Savoir), 1968
Diğerleri Üzere Bir Sinema (Une Sinema Comme les Autres), 1968
Bir Artı Bir (One Plus One), 1968
Bir Amerikan Sineması (One Amerikan Move), 1968
İngiliz Sesleri (British Sounds), 1969
Pravda, 1969
Doğu Rüzgarları (Vents d’Est), 1969
İtalya’daki Uğraşlar (Luttes en Italie), 1969
Zafere Kadar (Jusqu’a la Vitoire), 1970
Vladimir ve Rosa (Vladimir et Rosa), 1971
Her şey Yolunda (Tout va bien), 1972
Jane’e Mektup (Letter to Jane), 1972
Détective (Dedektif), 1984
Soigne ta Droite (Sağını Kolla),1987
Nouvelle Vague (Yeni Dalga), 1990
For Ever Mozart (Daima Mozart), 1996
Eloge de l’Amour (Aşka Övgü), 2001
FİLMİN İÇİNDE VİDEO
Burada ve Her yerde (Ici et Ailleurs), 1974
İki Numara (Numéro Deux), 1975
Nasıl Gidiyor? (Comment Ça Va?), 1976
TELEVİZYON
Altı Defa İki: Bağlantı Üzerine ve Altına(Six Fois Deux: Sur et Sous la Communication), 1976
Dere Zirve Fransa/İki Çocuk (France Tour Détour/Deux Enfants), 1977-1978
SENARYO, EL YAZMALARI, DENEMELER…
Kaçan Kurtulur – Hayat (Sauve Qui Peut – La Vie), 1979
Çile (Passion), 1982
Adı Carmen (Prenom Carmen), 1982
Selam Meryem (Je Vous Salue Marie), 1983
Filmden daha sonra video
Çile Sinemasının Senaryosu (Scénario du Sinema Passion), 1982
Freddy Bauche’a Mektup (Lettre a Freddy Bauche), 1982
Film yerine video
Grandeur et Décadence d’un Petit Commerce de Cinéma, 1986
Meetin’ WA, 1987
King Lear, 1987
FİLM, SİNEMA, İMAJLAR ÜZERİNE
Soft and Hard: Conversation Between Two Friends on a Hard Subject, 1986
Puissance de la parole, 1988
On s’est tous défilé, 1988
Histoire(s) du cinéma, 1988
Le Rapport Darty, 1989
L’Enfance de l’Art (How Are The Kids), 1990