Rus işgalinden kurtarılan bölgelerdeki siviller yaşadıkları infaz ve işkenceyi anlattı Ukrayna’nın kuzey doğusunda başlatılan karşı taarruzda, Ruslar’ın elinde olan geniş topraklar ele geçirdi ve Rus askerleri kaçmak zorunda bırakıldı. Fakat çabucak hemen özgürleştirilmiş bu topraklarda, keder ve rahatlama bir ortada yaşanıyor. İşgal müddetince yaşanan azaba ait tanıklıklar gün yüzüne çıkıyor. Harkiv yakınındaki Balakliya’da yaşayan Artem, BBC’ye 40 günden çok Ruslar tarafınca tutulduğunu ve elektrikle azaba uğradığını anlattı.
Balakliya 8 Eylül’de işgalden kurtarıldı. Kasaba altı aydır Rusların elindeydi. Anlatılanlara nazaran, acımasızlığın merkezi kentin polis merkeziydi. Ruslar burayı üs olarak kullanıyordu. Artem, öteki hücrelerden de acıya bağlı çığlıklar duyduğunu söylemiş oldu. BBC’den Orla Guerin’in aktardığına göre işgalcilerin çığlık seslerinin başka hücrelerde duyulması için yüksek bir sesi olan havalandırmayı da kapattığını söyleyen Artem, bayanlara dahi azap yapıldığını anlattı.
‘İKİ KABLOYU TUTMAYA ZORLADILAR’
Artem birtakım şahısların gün çok elektrik şoku azabına uğradığını, kendisine ise bir kere elektrik verildiğini söylemiş oldu:
İki kabloyu tutmaya zorladılar beni. Bir elektrik jeneratörü vardı. Ne kadar süratli döndürülürse voltaj o kadar artıyordu. Şayet bırakırsan seni bitiririz dediler. daha sonra soru sormaya başladılar. Palavra söylemiş olduğimi tez ettiler ve jeneratörü döndürmeye başladılar. Voltaj giderek arttı.
‘KARDEŞİMİN FOTOĞRAFI niçinİYLE 25 GÜN ESİR TUTULDUM’
Artem, kardeşinin üniformalı fotoğrafının bulunması niçiniyle Ruslar tarafınca tutulduğunu söylemiş oldu. Artem, Balakliya’daki bir öbür erkeğin de Ukrayna bayrağı taşıması niçiniyle 25 gün esir tutulduğunu söylemiş oldu. İlkokul yöneticisi Tatiana da tıpkı polis merkezinde 3 gün tutulduğunu anlattı. Tatiana da başka hücrelerde çığlık duyduğunu söylemiş oldu. O polis merkezini ziyaret ettik ve dar hücrelerden birinde duvara kazınmış dua kelamları gördük. Duanın yanında kaç gün geçirildiğini gösteren çentikler de vardı. Ukrayna polisi iki kişilik hücrelere sekiz kişi kadar konulduğunu söylemiş oldu.
‘PUTİN niye BENİM ÇOCUĞUMU ÖLDÜRDÜ?’
Balakliya yollarında zırhlı araçlar terk edilmiş durumda… Kent merkezinde ise Ukrayna bayrağı bir daha dalgalanıyor. Besin yardımı yapan bir kamyonun etrafında kalabalık toplanıyor. Sıraya girenlerin birçok yaşlı ve yorgun kişiler… Fakat tıpkı sırada birbirlerine uzun mühlet daha sonra rastlayan arkadaşların memnunluğu da var. Buraya kısa bir yürüyüş arasında, komşuları tarafınca süratlice gömülen birinin mezarına geliyoruz.
Ahşap haç ile işaretlenen mezar, Petro Şekel isimli bir taksiciye ilişkin. Yanında ise kimliği hala bilinmeyen yolcusu gömülmüş… Polis cenazeleri mezardan çıkararak ceset torbasına koyarken havayı vefatın kokusu kaplıyor. Yetkililer bu iki erkeğin, işgalin son gününde Rus denetim noktasında vurulduğunu söylüyor . Petro’nun annesi Valentina, oğlunun cenazesine bakarken haykırmaya başlıyor, “Putin’e sormak istiyorum, niye benim çocuğumu öldürdü?” diyor.
Ve devam ediyor Valentina:
niçin? Bu silahlarla buraya gelmesini kim istedi? Yalnızca çocuklarımızı değil bizi de, anneleri de öldürdü. Bugün ben meyyit bir hanımım. Tüm dünyadaki annelere sesleniyorum, katile karşı isyan edin.
Balakliya 8 Eylül’de işgalden kurtarıldı. Kasaba altı aydır Rusların elindeydi. Anlatılanlara nazaran, acımasızlığın merkezi kentin polis merkeziydi. Ruslar burayı üs olarak kullanıyordu. Artem, öteki hücrelerden de acıya bağlı çığlıklar duyduğunu söylemiş oldu. BBC’den Orla Guerin’in aktardığına göre işgalcilerin çığlık seslerinin başka hücrelerde duyulması için yüksek bir sesi olan havalandırmayı da kapattığını söyleyen Artem, bayanlara dahi azap yapıldığını anlattı.
‘İKİ KABLOYU TUTMAYA ZORLADILAR’
Artem birtakım şahısların gün çok elektrik şoku azabına uğradığını, kendisine ise bir kere elektrik verildiğini söylemiş oldu:
İki kabloyu tutmaya zorladılar beni. Bir elektrik jeneratörü vardı. Ne kadar süratli döndürülürse voltaj o kadar artıyordu. Şayet bırakırsan seni bitiririz dediler. daha sonra soru sormaya başladılar. Palavra söylemiş olduğimi tez ettiler ve jeneratörü döndürmeye başladılar. Voltaj giderek arttı.
‘KARDEŞİMİN FOTOĞRAFI niçinİYLE 25 GÜN ESİR TUTULDUM’
Artem, kardeşinin üniformalı fotoğrafının bulunması niçiniyle Ruslar tarafınca tutulduğunu söylemiş oldu. Artem, Balakliya’daki bir öbür erkeğin de Ukrayna bayrağı taşıması niçiniyle 25 gün esir tutulduğunu söylemiş oldu. İlkokul yöneticisi Tatiana da tıpkı polis merkezinde 3 gün tutulduğunu anlattı. Tatiana da başka hücrelerde çığlık duyduğunu söylemiş oldu. O polis merkezini ziyaret ettik ve dar hücrelerden birinde duvara kazınmış dua kelamları gördük. Duanın yanında kaç gün geçirildiğini gösteren çentikler de vardı. Ukrayna polisi iki kişilik hücrelere sekiz kişi kadar konulduğunu söylemiş oldu.
‘PUTİN niye BENİM ÇOCUĞUMU ÖLDÜRDÜ?’
Balakliya yollarında zırhlı araçlar terk edilmiş durumda… Kent merkezinde ise Ukrayna bayrağı bir daha dalgalanıyor. Besin yardımı yapan bir kamyonun etrafında kalabalık toplanıyor. Sıraya girenlerin birçok yaşlı ve yorgun kişiler… Fakat tıpkı sırada birbirlerine uzun mühlet daha sonra rastlayan arkadaşların memnunluğu da var. Buraya kısa bir yürüyüş arasında, komşuları tarafınca süratlice gömülen birinin mezarına geliyoruz.
Ahşap haç ile işaretlenen mezar, Petro Şekel isimli bir taksiciye ilişkin. Yanında ise kimliği hala bilinmeyen yolcusu gömülmüş… Polis cenazeleri mezardan çıkararak ceset torbasına koyarken havayı vefatın kokusu kaplıyor. Yetkililer bu iki erkeğin, işgalin son gününde Rus denetim noktasında vurulduğunu söylüyor . Petro’nun annesi Valentina, oğlunun cenazesine bakarken haykırmaya başlıyor, “Putin’e sormak istiyorum, niye benim çocuğumu öldürdü?” diyor.
Ve devam ediyor Valentina:
niçin? Bu silahlarla buraya gelmesini kim istedi? Yalnızca çocuklarımızı değil bizi de, anneleri de öldürdü. Bugün ben meyyit bir hanımım. Tüm dünyadaki annelere sesleniyorum, katile karşı isyan edin.