Beykozlu
Member
Bilardoya verdiği 7,5 yıllık ortanın akabinde bir daha başarılara doymadığı spora dönme sonucu alan, daha sonrasında kendini geliştiren ve 57 yaşında Mısır’da düzenlenen Dünya Kupası’nı kazanarak bir daha dünyanın tepesine çıkan Semih Saygıner, en değerli muvaffakiyetinden ömrüne, şarkıcılık ve konuşmacılık mesleğinden, oyunundaki değişime kadar birfazlaca hususta Demirören Haber Ajansı’na (DHA) özel açıklamalarda bulundu.
“En değerlisi 2004 yılında Antwerp’te aldığım kupa”
birinci vakit içinderda DHA muhabirinin, “Kariyerinin en değerli başarısı hangisi” sorusuna karşılık vererek kelamlarına başlayan efsane isim, “En değerlisi 2004 yılında Antwerp’te aldığım kupa. Yurt haricindeki maceram Antwerp’te başladı, 1988’de birinci maçta yenildim. 2004’te tıpkı yerde dünyada yılın oyuncusu seçildim. Çok acayip bir şeydi. O ödül benim için en kıymetli ödüldür” tabirlerini kullandı.
“Ben gelişmeyi seven bir insan oldum hayatım boyunca”
Bilardoyu bıraktığı periyotta birfazlaca farklı alanda tecrübeler kazandığını ve her vakit istediği şeyleri yaptığını lisana getiren Saygıner, “yaşamın öteki alanları da var. Ben yalnızca bilardodan ibaret bir hayat kurgulamamıştım. Müzik da söylüyorum. Profesyonel müzikçi değilim. Albüm yapmış olmama karşın. Müzik söylemeyi seviyorum, oyunculuğu seviyorum, sevdiğim için yapıyorum. Konuşmacılık hayli kıymetli bir yer aldı hayatımda. Yaşadıklarımdan oluşan, birebir kendi deneyimlediğim ayrıntıları insanlara aktarıyorum. Yararım olduğunu düşünüyorum o meslekte. Çok sevdim. 60’lı yaşlara kadar fazlaca rahat bilardo oynarım. Lakin 90’lı yaşlarımda bile konuşurum, yavaş konuşurum ancak konuşurum. Ben gelişmeyi seven bir insan oldum hayatım boyunca. Oturup ağıt yakmak yerine, niçin bana bilardoyu bıraktırdılar diyeceğime, kendimi o alanlarda geliştirdim, bana epey katkısı oldu” diye konuştu.
“Ben kendimi yenilemeyi seven bir insanım”
7,5 yıllık ortanın akabinde bilardoya dönmesi daha sonrasında oyun tarzında önemli değişikliklere gittiğini ve etrafı tarafınca risk aldığı konusunda uyarıldığını anlatan Semih Saygıner, risk almadan hiç bir şey başarılamayacağının altını çizerek şunları söylemiş oldu: “Konfor alanından çıkmak hayli zordur. Alışkanlıkların konforludur, daha evvel deneyimlediğin şeyler konforludur. Ben alanlara geri döndüğümde güya yapabilirmişim üzere hissettim, kendime 2 sene verdim lakin yetmiyormuş. Spordaki gelişimlere, spordaki değişikliklere oynadığın sürece ayak uydurursun. Ancak uzaklaştığın vakit öbür bir dünyada üzere hissedersin. Benim dikkatimi çekmeye başladı. Öbür oyuncuları seyrediyorum, birtakım değişiklikler gördüm, kendimi adapte etmem gerektiğini düşündüm. Vuruş durumum bile değişti. Eski halimle başarılı olabileceğimi düşünmüyordum. Arkadaşlarım risk alıyorsun dedi. Risk almadan hiç bir şey başaramazsın. Eski alışkanlarıma devam etseydim, bugün Dünya Kupası’nda şampiyon olamazdım, tehdit de oluşturamazdım. Bunu yapmak zorundaydım. İnsanların hayli fazla tercih ettiği bir şey değil bu. Ben kendimi yenilemeyi seven bir beşerim. ömrüme da bunu yansıtıyorum. “
“Ben Dünya Kupası’nı kazandım lakin…”
“Senden daha sonrası için birilerini yetiştiriyor musun” sorusunun daima sorulmasının kendisini hayli kızdırdığını kaydeden Saygıner, dünya klasmanında birinci 20’de 4 Türk atlet olduğunu hatırlattı. Türkiye Şampiyonası’nda bir ayak kazandığında bile fazlaca keyifli olduğunu zira epeyce güçlü rakiplere karşı yarıştığını söyleyen tecrübeli isim, şu tabirleri kullandı: “Pandemiden ötürü bilardo tarihinde birinci kere iki turnuvayı üst üste oynadık Mısır’da. Ben Dünya Kupası’nı kazandım. Ancak her yerde dünya şampiyonu diye yayıldı. Bizde futboldaki üzere değil. Hepsi farklı başka turnuvalar. Çabucak ardından Ferdi Dünya Şampiyonası vardı, ben orada yenildim. Murat Naci Çoklu arkadaşımız finale çıktı, kılpayı dünya şampiyonluğunu kaybetti. yıllar öncesinde ben bunu söylüyorum. Lakin o denli makûs bir devir yaşadık ki federasyonun diğer insanların elinde olduğu periyot, bize epey kan kaybettirdi. Yeni idareyle bu değişti. Atletlerde da tesirini görüyoruz. aslına bakarsan dünya çapında atletlerimiz vardı. Murat Naci Çoklu, Tayfun Taşdemir, Lütfi Çenet, Can Çapak…
“Benim yerime birisi gelecek diye bir şey yok”
Bu oyuncuları yenmek yalnızca benim için değil, herkes için fazlaca güç. Dünya şampiyonu olabilecek kapasitede oyunculardır bunlar esasen. Murat Naci Çoklu bugüne kadar 2 Dünya Kupası kazandı. 1 Avrupa şampiyonluğu kazandı. Tayfun Taşdemir 2 Dünya Kupası kazandı. Murat Naci Çoklu ve Lütfi Çenet, dünya ulusal kadrolar şampiyonu oldu, ben ve Tayfun Taşdemir’den daha sonra. Dünya klasmanında birinci 20’de 4 Türk sportmen var. Latife değil, bunu ciddiye alalım. Murat Naci Çoklu, ben, Tayfun Taşdemir, Lütfi Çenet. daha sonra bir daha oyuncular var fakat birinci 20’de 4 isim var. Benim yerime birisi gelecek diye bir şey yok. Bugün ben bırakın Dünya Kupası kazanmayı, Türkiye Şampiyonası’nda bir ayak kazandığımda bile hayli keyifli oluyorum. Haydi yensene bu isimleri. Kolay mı? Yalnızca 3 bant branşında değil, bilardo olarak baktığımızda da Hacı Arap Yaman, Serdar Gümüş, artistikte Avrupa ve dünya şampiyonu olmuş atletler. Eylül Kibaroğlu, bakıyorsunuz pool branşında Avrupa şampiyonu olmuş bir atletimiz. Gülşen Değener, Güzin Müjde Karakaşlı, bayan bilardosunda epey değerli isimler. Çeşitli madalyalar kazanmış isimler. ötürüsıyla biz bilardo olarak aslına bakarsan fazlaca başarılıyız. Bana, ‘Senden daha sonrası için birisini yetiştiriyor musun’ sorusu sorulmasını anlayamıyorum. aslına bakarsanız benim başarılarımı yakalamış durumda olan 3-4 tane isim sayıyorum size. Benden daha sonra Murat Naci’nin şampiyon olmasını epeyce istek ederdim, kılpayı kaçırdı çocuk. Bu tekrar olmayacak manasına gelmiyor. Tahminen seneye olur. Tahminen Tayfun olur. Ben kimseye bir şey öğretmiyorum. Yalnızca detaylarımi aktarıyorum. Ben onların ustasıyım demem, onlara saygısızlık yapmış olurum. Çok kıymetli bir oyuncu listesi var Türkiye’de. Bir alt takım da var ki onlar da gelecektir diye düşünüyorum.”
“57 yaşında olmama karşın fizik olarak güzel durumdayım”
Birfazlaca jenerasyonun kendisiyle büyüdüğünün hatırlatılması üzerine Saygıner, her vakit kendisini geliştirdiğini ve âlâ tabir edebilmek için çalıştığını söyleyerek, “Spordaki muvaffakiyetin altında âlâ toplumsallaşma, yanlışsız idman, yanlışsız teknik hazırlık, gerçek zihinsel hazırlığın yanı sıra fizik kondisyon da değerli. Ben kendime uygun bakan bir beşerim. 57 yaşında olmama karşın fizik olarak düzgün durumdayım. 60 yaşında, birazdan öleceğiz durumu var ülkemizde maalesef. Ekşi Sözlük’te hayli yazılmış bu husus. Ben konularda gözükünce, birisi yazmış, ‘mevzularda görür görmez adam öldü zannettim, adam Dünya Kupası’nı kazanmış’ demiş. Çok güzel değil mi bu (Gülerek)? Benim yaptığım işler hayli büyüktür alanımda ancak hayatım küçüktür. Tevazu ile yaşarım. İşimi güzel yapan bir beşerim. Herkes keşke işini düzgün yapsa. Ne keyifli ki bana, biroldukça nesle dokunmuş bir beşerim. Dokunmaya da devam edeceğim ömrüm yettiği sürece. O yüzden konuşmacı performansım bende hayli büyük kıymet arz ediyor. Bir gün Nişantaşı’nda duruyorum, maske var yüzümde. Çok genç bir çocuk geldi yanıma. ‘Ağabey, siz Semih Saygıner’siniz değil mi’ dedi bana. 18 yaşında bir çocuk. Çok hoşuma gitti. O kuşağın benim yaptığım işe hürmet duymasının kararıdur bu fotoğraf” değerlendirmesinde bulundu.
“Benim konuşmam, sahneye çıkıp hava atmak değil”
Semih Saygıner son olarak, konuşmacılık mesleğinin nasıl başladığıyla ve nasıl devam ettiğiyle ilgili bilgi vererek kelamlarını noktaladı: “Bilardoya orta verdiğim devirde, yaşadıklarımı mizahi bir lisanla anlatma gereksinimi hissettim. Zira bu yaşadıklarını yalnızca tiye alabilirdim. Ciddiye almayı denedim, olmuyor. Yaşananlar kara mizah aslında. Üniversiteleri ayarlayalım da, konuşmalar yapalım dedim ve o denli başladı. Hoşuma gitmeyi başladı ve faydalı olduğumu düşünmeye başladım. En değerli itici güçlerden bir tanesi faydalı olduğumu hissetmek. Benim konuşmam, sahneye çıkıp hava atmak değil. Benim hedefim bütün yaşadıklarımı, karşıya yanlışsız anlatabilmek. bu biçimde olabilmek için kendini seyrediyor olman lazım, yanılgılarını görmen lazım. Ben kendi yanlışlarımdan öğrene öğrene geliştirdim kendimi. Her vakit daha güzeli var, insanın tabiatında var bu. Konuşmacı olarak doğmadım lakin gelişiyorum. Keşke herkes işine bu kadar kıymet verse. Gelişelim, güzelleşelim. Hayata bakış açım bu benim. “
“En değerlisi 2004 yılında Antwerp’te aldığım kupa”
birinci vakit içinderda DHA muhabirinin, “Kariyerinin en değerli başarısı hangisi” sorusuna karşılık vererek kelamlarına başlayan efsane isim, “En değerlisi 2004 yılında Antwerp’te aldığım kupa. Yurt haricindeki maceram Antwerp’te başladı, 1988’de birinci maçta yenildim. 2004’te tıpkı yerde dünyada yılın oyuncusu seçildim. Çok acayip bir şeydi. O ödül benim için en kıymetli ödüldür” tabirlerini kullandı.
“Ben gelişmeyi seven bir insan oldum hayatım boyunca”
Bilardoyu bıraktığı periyotta birfazlaca farklı alanda tecrübeler kazandığını ve her vakit istediği şeyleri yaptığını lisana getiren Saygıner, “yaşamın öteki alanları da var. Ben yalnızca bilardodan ibaret bir hayat kurgulamamıştım. Müzik da söylüyorum. Profesyonel müzikçi değilim. Albüm yapmış olmama karşın. Müzik söylemeyi seviyorum, oyunculuğu seviyorum, sevdiğim için yapıyorum. Konuşmacılık hayli kıymetli bir yer aldı hayatımda. Yaşadıklarımdan oluşan, birebir kendi deneyimlediğim ayrıntıları insanlara aktarıyorum. Yararım olduğunu düşünüyorum o meslekte. Çok sevdim. 60’lı yaşlara kadar fazlaca rahat bilardo oynarım. Lakin 90’lı yaşlarımda bile konuşurum, yavaş konuşurum ancak konuşurum. Ben gelişmeyi seven bir insan oldum hayatım boyunca. Oturup ağıt yakmak yerine, niçin bana bilardoyu bıraktırdılar diyeceğime, kendimi o alanlarda geliştirdim, bana epey katkısı oldu” diye konuştu.
“Ben kendimi yenilemeyi seven bir insanım”
7,5 yıllık ortanın akabinde bilardoya dönmesi daha sonrasında oyun tarzında önemli değişikliklere gittiğini ve etrafı tarafınca risk aldığı konusunda uyarıldığını anlatan Semih Saygıner, risk almadan hiç bir şey başarılamayacağının altını çizerek şunları söylemiş oldu: “Konfor alanından çıkmak hayli zordur. Alışkanlıkların konforludur, daha evvel deneyimlediğin şeyler konforludur. Ben alanlara geri döndüğümde güya yapabilirmişim üzere hissettim, kendime 2 sene verdim lakin yetmiyormuş. Spordaki gelişimlere, spordaki değişikliklere oynadığın sürece ayak uydurursun. Ancak uzaklaştığın vakit öbür bir dünyada üzere hissedersin. Benim dikkatimi çekmeye başladı. Öbür oyuncuları seyrediyorum, birtakım değişiklikler gördüm, kendimi adapte etmem gerektiğini düşündüm. Vuruş durumum bile değişti. Eski halimle başarılı olabileceğimi düşünmüyordum. Arkadaşlarım risk alıyorsun dedi. Risk almadan hiç bir şey başaramazsın. Eski alışkanlarıma devam etseydim, bugün Dünya Kupası’nda şampiyon olamazdım, tehdit de oluşturamazdım. Bunu yapmak zorundaydım. İnsanların hayli fazla tercih ettiği bir şey değil bu. Ben kendimi yenilemeyi seven bir beşerim. ömrüme da bunu yansıtıyorum. “
“Ben Dünya Kupası’nı kazandım lakin…”
“Senden daha sonrası için birilerini yetiştiriyor musun” sorusunun daima sorulmasının kendisini hayli kızdırdığını kaydeden Saygıner, dünya klasmanında birinci 20’de 4 Türk atlet olduğunu hatırlattı. Türkiye Şampiyonası’nda bir ayak kazandığında bile fazlaca keyifli olduğunu zira epeyce güçlü rakiplere karşı yarıştığını söyleyen tecrübeli isim, şu tabirleri kullandı: “Pandemiden ötürü bilardo tarihinde birinci kere iki turnuvayı üst üste oynadık Mısır’da. Ben Dünya Kupası’nı kazandım. Ancak her yerde dünya şampiyonu diye yayıldı. Bizde futboldaki üzere değil. Hepsi farklı başka turnuvalar. Çabucak ardından Ferdi Dünya Şampiyonası vardı, ben orada yenildim. Murat Naci Çoklu arkadaşımız finale çıktı, kılpayı dünya şampiyonluğunu kaybetti. yıllar öncesinde ben bunu söylüyorum. Lakin o denli makûs bir devir yaşadık ki federasyonun diğer insanların elinde olduğu periyot, bize epey kan kaybettirdi. Yeni idareyle bu değişti. Atletlerde da tesirini görüyoruz. aslına bakarsan dünya çapında atletlerimiz vardı. Murat Naci Çoklu, Tayfun Taşdemir, Lütfi Çenet, Can Çapak…
“Benim yerime birisi gelecek diye bir şey yok”
Bu oyuncuları yenmek yalnızca benim için değil, herkes için fazlaca güç. Dünya şampiyonu olabilecek kapasitede oyunculardır bunlar esasen. Murat Naci Çoklu bugüne kadar 2 Dünya Kupası kazandı. 1 Avrupa şampiyonluğu kazandı. Tayfun Taşdemir 2 Dünya Kupası kazandı. Murat Naci Çoklu ve Lütfi Çenet, dünya ulusal kadrolar şampiyonu oldu, ben ve Tayfun Taşdemir’den daha sonra. Dünya klasmanında birinci 20’de 4 Türk sportmen var. Latife değil, bunu ciddiye alalım. Murat Naci Çoklu, ben, Tayfun Taşdemir, Lütfi Çenet. daha sonra bir daha oyuncular var fakat birinci 20’de 4 isim var. Benim yerime birisi gelecek diye bir şey yok. Bugün ben bırakın Dünya Kupası kazanmayı, Türkiye Şampiyonası’nda bir ayak kazandığımda bile hayli keyifli oluyorum. Haydi yensene bu isimleri. Kolay mı? Yalnızca 3 bant branşında değil, bilardo olarak baktığımızda da Hacı Arap Yaman, Serdar Gümüş, artistikte Avrupa ve dünya şampiyonu olmuş atletler. Eylül Kibaroğlu, bakıyorsunuz pool branşında Avrupa şampiyonu olmuş bir atletimiz. Gülşen Değener, Güzin Müjde Karakaşlı, bayan bilardosunda epey değerli isimler. Çeşitli madalyalar kazanmış isimler. ötürüsıyla biz bilardo olarak aslına bakarsan fazlaca başarılıyız. Bana, ‘Senden daha sonrası için birisini yetiştiriyor musun’ sorusu sorulmasını anlayamıyorum. aslına bakarsanız benim başarılarımı yakalamış durumda olan 3-4 tane isim sayıyorum size. Benden daha sonra Murat Naci’nin şampiyon olmasını epeyce istek ederdim, kılpayı kaçırdı çocuk. Bu tekrar olmayacak manasına gelmiyor. Tahminen seneye olur. Tahminen Tayfun olur. Ben kimseye bir şey öğretmiyorum. Yalnızca detaylarımi aktarıyorum. Ben onların ustasıyım demem, onlara saygısızlık yapmış olurum. Çok kıymetli bir oyuncu listesi var Türkiye’de. Bir alt takım da var ki onlar da gelecektir diye düşünüyorum.”
“57 yaşında olmama karşın fizik olarak güzel durumdayım”
Birfazlaca jenerasyonun kendisiyle büyüdüğünün hatırlatılması üzerine Saygıner, her vakit kendisini geliştirdiğini ve âlâ tabir edebilmek için çalıştığını söyleyerek, “Spordaki muvaffakiyetin altında âlâ toplumsallaşma, yanlışsız idman, yanlışsız teknik hazırlık, gerçek zihinsel hazırlığın yanı sıra fizik kondisyon da değerli. Ben kendime uygun bakan bir beşerim. 57 yaşında olmama karşın fizik olarak düzgün durumdayım. 60 yaşında, birazdan öleceğiz durumu var ülkemizde maalesef. Ekşi Sözlük’te hayli yazılmış bu husus. Ben konularda gözükünce, birisi yazmış, ‘mevzularda görür görmez adam öldü zannettim, adam Dünya Kupası’nı kazanmış’ demiş. Çok güzel değil mi bu (Gülerek)? Benim yaptığım işler hayli büyüktür alanımda ancak hayatım küçüktür. Tevazu ile yaşarım. İşimi güzel yapan bir beşerim. Herkes keşke işini düzgün yapsa. Ne keyifli ki bana, biroldukça nesle dokunmuş bir beşerim. Dokunmaya da devam edeceğim ömrüm yettiği sürece. O yüzden konuşmacı performansım bende hayli büyük kıymet arz ediyor. Bir gün Nişantaşı’nda duruyorum, maske var yüzümde. Çok genç bir çocuk geldi yanıma. ‘Ağabey, siz Semih Saygıner’siniz değil mi’ dedi bana. 18 yaşında bir çocuk. Çok hoşuma gitti. O kuşağın benim yaptığım işe hürmet duymasının kararıdur bu fotoğraf” değerlendirmesinde bulundu.
“Benim konuşmam, sahneye çıkıp hava atmak değil”
Semih Saygıner son olarak, konuşmacılık mesleğinin nasıl başladığıyla ve nasıl devam ettiğiyle ilgili bilgi vererek kelamlarını noktaladı: “Bilardoya orta verdiğim devirde, yaşadıklarımı mizahi bir lisanla anlatma gereksinimi hissettim. Zira bu yaşadıklarını yalnızca tiye alabilirdim. Ciddiye almayı denedim, olmuyor. Yaşananlar kara mizah aslında. Üniversiteleri ayarlayalım da, konuşmalar yapalım dedim ve o denli başladı. Hoşuma gitmeyi başladı ve faydalı olduğumu düşünmeye başladım. En değerli itici güçlerden bir tanesi faydalı olduğumu hissetmek. Benim konuşmam, sahneye çıkıp hava atmak değil. Benim hedefim bütün yaşadıklarımı, karşıya yanlışsız anlatabilmek. bu biçimde olabilmek için kendini seyrediyor olman lazım, yanılgılarını görmen lazım. Ben kendi yanlışlarımdan öğrene öğrene geliştirdim kendimi. Her vakit daha güzeli var, insanın tabiatında var bu. Konuşmacı olarak doğmadım lakin gelişiyorum. Keşke herkes işine bu kadar kıymet verse. Gelişelim, güzelleşelim. Hayata bakış açım bu benim. “