Aslıhan
Active member
Yargıtay Hukuk Genel Şurası, kanser hastası yaşlı babasına ve kalp hastası annesine senelerca bakan kız evlada bırakılan daire hakkında son sonucunı verdi. Buna nazaran; ailesine bakan evlada verilen dairenin miras kaçırmak olmadığına hükmetti.
Maddi durumu yeterli olan bir baba, kendisine ve hasta olan eşine yardımcı olması için kızıyla “ölünceye kadar bakım sözleşmesi” imzaladı. Bundan dolayı öbür bir kentte ikamet eden kız evlat, kalp hastası annesi ve kanser babasının bakımını senelerca üstlendi. Yaşlı adam öldükten daha sonra yaptığı kontrat gereği kızına bir daire bıraktı. Öteki mirasçılar içinde soruna yol açan dairenin tahlili için aile, Asliye Hukuk Mahkemesi‘ne başvurdu.
“GERÇEK MAKSADI BAKIM DEĞİL BAĞIŞ”
Öteki mirasçılar, 14.06.2011 tarihinde vefat eden yaşlı adamın mal kaçırmak maksadıyla bu mukaveleyi imzaladığını ileri sürdü. Öte yandan evli ve çocuklu olan mirasçı, öteki bir kentte yaşadığı için babasına bakamadığını, ayrıyeten murisin eşinin hayatta ve sağlıklı olması sebebiyle ona bakabilecek güçte olduğunu tez etti. Gerçek hedefin bakım değil bağış olduğunu öne süren davacı, miras hissesi oranında tapu iptali ve tescil isteğinde bulundu.
Davalı kız evlat ise 7 yıl boyunca hasta anne ve babasına baktığı için babasının kendisine bir daire verdiğini söz etti. Kardeşler içinde süren davada mahkeme son noktayı koydu. Buna bakılırsa; mahkeme kız evladın hasta annesi ve babasına bakmasını Türk örf ve adetlerine bağlayarak davanın kabulüne karar verdi.
YARGITAY DEVREYE GİRDİ
Mahkemenin verdiği karar Yargıtay 1. Hukuk Dairesi tarafınca, “Murisle (miras bırakanla) davalı tarafın ilgilendiği, ölünceye kadar bakma akitlerinin ivazlı akitlerden olup davalının bakım borcunu yerine getirdiği, miras bırakanın mal kaçırma emeli olsa idi tüm malvarlığını devredebilecekken bunu yapmadığı ötürüsıyla temlikin gerçek bakım karşılığı olduğu mal kaçırmanın amaçlanmadığı anlaşılmaktadır” sebebiyle bozuldu. Mahkemenin birinci kararda ısrarı devam edince bu sefer devreye Yargıtay Hukuk Genel Konseyi girdi.
Yargıtay Hukuk Genel Konseyi’nin verdiği kararda şu sözler yer aldı:
“Miras bırakan 1938 doğumlu olup, 14.06.2011 tarihinde vefat etmiştir. Geride sağ eşi ile kendisindilk evvel vefat eden oğlunun çocukları ve davacı oğlu ile davalı kızı mirasçı olarak kalmıştır. Miras bırakan mesken niteliğindeki dava konusu taşınmazını 12.05.2010 tarihinde ölünceye kadar bakma mukavelesiyle davalı kızına devretmiş, davacı oğlu tarafınca gerçek hedefin bağış olduğu, mirastan mal kaçırma hedefiyle, muvazaalı olarak temlikin yapıldığı ileri sürülerek eldeki dava açılmıştır. Lakin belgedeki kanıtlar incelendiğinde, miras bırakanın ölmedilk evvelki son yedi yılını kanser hastası olarak geçirdiği, davalı kızının kendisi ile ilgilendiği, hem hastanede birebir vakitte meskende kalarak babasına baktığı, bu sırada kalp ameliyatı olan annesine de bakıp ilgilendiği anlaşılmakta olup, miras bırakan tarafınca kızının sağladığı bu bakım ve ileride de kendisine bakıp gözetmesi maksadıyla dava konusu taşınmazın devredildiği açıktır. Hakikaten ölünceye kadar bakma mukavelesi yapıldıktan daha sonra davalı babasının yanına taşınmış, yaşlı ve hasta olan murise vefatına kadar bakarak mukaveleyle üstlendiği edimini ifa etmiştir. Maddi durumu güzel olan murisin dava konusu taşınmaz haricinde iki farklı kentte konut niteliğinde dört başka bağımsız kısım ile 300 dönüm kadar arazi sahibi olduğu belge kapsamından anlaşılmakta olup, mal kaçırma emeli taşıması hâlinde murisin diğer taşınmazlarını da devredebilecekken bunu yapmadığı da açıktır. Ayrıyeten belirtmek gerekir ki, ölünceye kadar bakıp gözetme şartı ile yapılan temliki sürecin geçerliliği için mukavelenin düzenlendiği tarihte bakım alacaklısının özel bir bakım ihtiyacı içerisinde bulunması zarurî değildir. Bu gereksinmenin kontrattan daha sonra doğması ya da bu kontratta tarafların hak ve borçları bakım alacaklısının ömrüyle sonlu olduğundan bakım alacaklısının vefatına kadar fazlaca kısa bir süre sürmüş olması da kontratın geçerliliğine tesirli değildir. Tüm bu olgular karşısında, murisin taşınmazını yalnızca bir görünüş meydana getirmek için değil de samimi olarak bakım temini için ölünceye kadar bakma kontratıyla devrettiği, öbür mirasçılarından mal kaçırma emelini taşımadığı, bakım borçlusu olan davalının da babasına bakarak karşı edimini ifa ettiği anlaşılmakta olup, gerçek bakım karşılığı yapılan mukavelenin muris muvazaası niçiniyle geçersiz olduğundan kelam edilemez. O hâlde; Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma sonucuna uyularak davanın reddine karar verilmesi gerekirken, mahkemece evvelki kararda direnilmesi yöntem ve yasaya terstir. Mahkeme sonucunın bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir.”
Maddi durumu yeterli olan bir baba, kendisine ve hasta olan eşine yardımcı olması için kızıyla “ölünceye kadar bakım sözleşmesi” imzaladı. Bundan dolayı öbür bir kentte ikamet eden kız evlat, kalp hastası annesi ve kanser babasının bakımını senelerca üstlendi. Yaşlı adam öldükten daha sonra yaptığı kontrat gereği kızına bir daire bıraktı. Öteki mirasçılar içinde soruna yol açan dairenin tahlili için aile, Asliye Hukuk Mahkemesi‘ne başvurdu.
“GERÇEK MAKSADI BAKIM DEĞİL BAĞIŞ”
Öteki mirasçılar, 14.06.2011 tarihinde vefat eden yaşlı adamın mal kaçırmak maksadıyla bu mukaveleyi imzaladığını ileri sürdü. Öte yandan evli ve çocuklu olan mirasçı, öteki bir kentte yaşadığı için babasına bakamadığını, ayrıyeten murisin eşinin hayatta ve sağlıklı olması sebebiyle ona bakabilecek güçte olduğunu tez etti. Gerçek hedefin bakım değil bağış olduğunu öne süren davacı, miras hissesi oranında tapu iptali ve tescil isteğinde bulundu.
Davalı kız evlat ise 7 yıl boyunca hasta anne ve babasına baktığı için babasının kendisine bir daire verdiğini söz etti. Kardeşler içinde süren davada mahkeme son noktayı koydu. Buna bakılırsa; mahkeme kız evladın hasta annesi ve babasına bakmasını Türk örf ve adetlerine bağlayarak davanın kabulüne karar verdi.
YARGITAY DEVREYE GİRDİ
Mahkemenin verdiği karar Yargıtay 1. Hukuk Dairesi tarafınca, “Murisle (miras bırakanla) davalı tarafın ilgilendiği, ölünceye kadar bakma akitlerinin ivazlı akitlerden olup davalının bakım borcunu yerine getirdiği, miras bırakanın mal kaçırma emeli olsa idi tüm malvarlığını devredebilecekken bunu yapmadığı ötürüsıyla temlikin gerçek bakım karşılığı olduğu mal kaçırmanın amaçlanmadığı anlaşılmaktadır” sebebiyle bozuldu. Mahkemenin birinci kararda ısrarı devam edince bu sefer devreye Yargıtay Hukuk Genel Konseyi girdi.
Yargıtay Hukuk Genel Konseyi’nin verdiği kararda şu sözler yer aldı:
“Miras bırakan 1938 doğumlu olup, 14.06.2011 tarihinde vefat etmiştir. Geride sağ eşi ile kendisindilk evvel vefat eden oğlunun çocukları ve davacı oğlu ile davalı kızı mirasçı olarak kalmıştır. Miras bırakan mesken niteliğindeki dava konusu taşınmazını 12.05.2010 tarihinde ölünceye kadar bakma mukavelesiyle davalı kızına devretmiş, davacı oğlu tarafınca gerçek hedefin bağış olduğu, mirastan mal kaçırma hedefiyle, muvazaalı olarak temlikin yapıldığı ileri sürülerek eldeki dava açılmıştır. Lakin belgedeki kanıtlar incelendiğinde, miras bırakanın ölmedilk evvelki son yedi yılını kanser hastası olarak geçirdiği, davalı kızının kendisi ile ilgilendiği, hem hastanede birebir vakitte meskende kalarak babasına baktığı, bu sırada kalp ameliyatı olan annesine de bakıp ilgilendiği anlaşılmakta olup, miras bırakan tarafınca kızının sağladığı bu bakım ve ileride de kendisine bakıp gözetmesi maksadıyla dava konusu taşınmazın devredildiği açıktır. Hakikaten ölünceye kadar bakma mukavelesi yapıldıktan daha sonra davalı babasının yanına taşınmış, yaşlı ve hasta olan murise vefatına kadar bakarak mukaveleyle üstlendiği edimini ifa etmiştir. Maddi durumu güzel olan murisin dava konusu taşınmaz haricinde iki farklı kentte konut niteliğinde dört başka bağımsız kısım ile 300 dönüm kadar arazi sahibi olduğu belge kapsamından anlaşılmakta olup, mal kaçırma emeli taşıması hâlinde murisin diğer taşınmazlarını da devredebilecekken bunu yapmadığı da açıktır. Ayrıyeten belirtmek gerekir ki, ölünceye kadar bakıp gözetme şartı ile yapılan temliki sürecin geçerliliği için mukavelenin düzenlendiği tarihte bakım alacaklısının özel bir bakım ihtiyacı içerisinde bulunması zarurî değildir. Bu gereksinmenin kontrattan daha sonra doğması ya da bu kontratta tarafların hak ve borçları bakım alacaklısının ömrüyle sonlu olduğundan bakım alacaklısının vefatına kadar fazlaca kısa bir süre sürmüş olması da kontratın geçerliliğine tesirli değildir. Tüm bu olgular karşısında, murisin taşınmazını yalnızca bir görünüş meydana getirmek için değil de samimi olarak bakım temini için ölünceye kadar bakma kontratıyla devrettiği, öbür mirasçılarından mal kaçırma emelini taşımadığı, bakım borçlusu olan davalının da babasına bakarak karşı edimini ifa ettiği anlaşılmakta olup, gerçek bakım karşılığı yapılan mukavelenin muris muvazaası niçiniyle geçersiz olduğundan kelam edilemez. O hâlde; Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma sonucuna uyularak davanın reddine karar verilmesi gerekirken, mahkemece evvelki kararda direnilmesi yöntem ve yasaya terstir. Mahkeme sonucunın bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir.”